33. Lampikoe

Als de haard brand en de winterlaarzen staan in de gang dan weet Elsewientje het al. Het is winter aan 't worden. Terwijl buiten de natte sneeuw naar beneden komt, zit Elsewientje aan tafel haar lampion te maken. Straks als het donker is mag ze met haar moeder naar buiten en langs de huizen gaan. Het is vandaag elf november en dat noemen ze Sintmaarten. Ze kent het liedje nog heel goed. Vorig jaar leerde ze het op school. Het gaat over koeien en staarten. Nou, daar weet ze alles van. De boerderij verder op heeft een groot aantal koeien met staarten. Ze mag van de boer wel eens meehelpen om ze uit het land te halen. Dat vind Elsewientje leuk. Ze mag dan haar overall aan en als ze goed luistert dan praten de koeien dat het een lieve lust is. Met haar poezenoortjes kan ze dat allemaal verstaan. Ze kletsen over het gras dat nu niet meer zo groen is als in de zomer. Dat het vroeg donker wordt en de stal zo lekker warm is. Dat het modder aan hun koeienkont en staart plakt. Ook hoort ze dat de mais van het land is en dat dit binnenkort hun maaltijd wordt. Ohooo, denkt Elsewientje, dan eten ze de hele winter popcorn. Popcorn is toch ook van mais gemaakt...
Als zij op haar lampion een koe schildert, ziet zij plotseling dat die getekende koe met zijn staart zwiert. Op haar lampion nog wel. Mijn lampikoe kwispelt, zegt ze, dat kan helemaal niet. Ze spitst haar poezenoortjes en luistert of die koe misschien ook geluid maakt. Misschien loeit die ook wel. En na een poosje, als het heel stil in de kamer is en haar groene verfkwastje strijkt over het papier waardoor ze gras verft. Op dat moment hoort Elsewientje plotseling boe roepen. Niet zo'n schrikkerige boe, maar een lange boeeeeeeoe. Zodra haar moeder de kamer binnenkomt roept Elsewientje met een rode kleur van opgewondenheid luister, hij loeit. Haar moeder stelt Elsewientje gerust en zegt dat het onmogelijk is. 
Maar steeds als ze met haar brandende lampion langs de huizen loopt, hoort ze heel zacht het geloei van een koe; haar lampikoe. De koe die zich warmt aan het lichtje van Sintmaarten.