Het is vandaag bladerendag. De papa van Elsewientje blaast alle bladeren in de tuin bijelkaar. Daar heeft hij zo'n ding voor die heel hard geluid maakt. Elsewientje mag de bladeren in de bak gooien. Dat is heel hard werken want er zijn veel bladeren van de bomen gevallen. Als Elsewientje weer een hoopje bladeren in haar armen heeft, hoort ze iets piepen. Haar poezenoortjes draaien in 't rond om te horen waar dat piepen vandaan komt. Het geluid komt uit de bladeren vandaan; uit het hoopje dat Elsewientje in haar armen heeft.
'Hallo daar, wie piept daar zo,' vraagt ze. En heel zacht roept een klein stemmetje: 'ikke, ikke.
Wie is ikke dan?
Ikke, Eggi de egel.
Als Elsewientje de bladeren weer op de grond laat vallen ziet ze een heel klein egeltje vallen. Voorzichtig pakt ze 'm op en vraagt: 'Wat is er aan de hand? Waarom zit je tussen de bladeren?
Het egeltje wrijft de slaap uit z'n oogjes en antwoordt: 'Ik was begonnen aan mijn winterslaap. Lekker liggen tussen de bladeren. Het was zeker geen goed plekje?'
Dommerd, antwoordt Elsewientje, je moet toch een goed en warm plekje zoeken voor de winter als het sneeuwt. Niet zomaar tussen de bladeren gaan liggen.'
Terwijl zij zo aan het praten zijn, loopt Elsewientje naar de schuur en zoekt daar een fijn plekje tussen het hooi.
'Kijk, hier lig je warm en kan jij je winterslaap beginnen. Niemand kan hier deze winter jou storen.'
Als zij het egeltje voorzichtig neerlegt, hoort ze hem gapen. Het egeltje heeft zo'n slaap dat het niet eens meer 'dank je wel kan zeggen'.
Lachend loopt Elsewientje weer naar buiten. Haar papa staat haar al op te wachten. Waar ben je nou? De berg bladeren wordt wel heel groot hoor. Zegt hij. En Elsewientje gaat weer aan het werk. Het voelt heel fijn dat ze het egeltje heeft gered. Dat maakt het werk nu nog leuker.
Als Elsewientje s’avonds in haar bedje ligt, dan denkt ze aan het egeltje en 't warme nestje in het hooi. Als ze bijna in slaapt valt merkt je dat de redding een heel warm gevoel geeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten