09. Dauwdansen

Ha, er ligt dauw op het gras. Elsewientje weet wel wat dauw is. Duizenden diamanten in de tuin! Het is alsof alle juwelen van mama zijn uitgespreid op het grasveld. Als de zon er op schijnt flonkert het hele grasveld alsof het kerstmis is. De grassprietjes houden hele kleine druppeltjes boven hun hoofd. Lekker om hun hoofd koel te houden en als het warmer wordt, om van te drinken. 's-morgens als er dauw op het gras ligt dan wil Elsewientje zo snel mogelijk de tuin in. Met haar blote voetjes op het grasveld lopen. Heerlijk vindt ze dat. Snel naar buiten, denkt ze. In haar pyama rent ze de tuin in, heerlijk met blote voeten over de diamantjes die als speldenprikjes voelen. De opkomende zon laat ze schitteren als kostbare juwelen. Elsewientje springt in het rond en kijkt naar haar voetstappen die achterblijven in het gras. Hola, zegt een grasspriet, hola kijk toch uit.

Elsewientje met haar poezenoortjes hoort de grasspriet natuurlijk meteen. Haar oortjes draaien weer alle kanten op. Ze hoort ook de andere grassprieten roepen. Hola, hola, kijk toch uit.

'Wat is er aan de hand? Vraagt Elsewientje. 'Ik doe toch niets verkeerd?'

'Wij houden de druppels van de dauw boven ons hoofd voor de koelte van de dag en als jij er op gaat dansen redden wij het niet meer. Dan laten wij ze vallen en slaat ons hoofd op hol. Dan krijgen we het heel warm in onze bol en hebben wij ook niets meer te drinken. We worden dan zo slap als een vaatdoek en zo droog als een rietje.'

'Oh, daarom kan ik mijn voetstappen zo goed zien, jullie zijn dan slap geworden van de dorst. Hoe moet ik dan dansen op de dauw?

'Dat mag alleen op hemelvaartsdag. Dan kun je dauwtrappen, dat weet iedereen. Maar op andere dagen hebben wij teveel dorst.'

'En als ik jullie na het dansen met water besproei mag het dan wel?'

'Jaaaaa, heerlijk, dan wel.'

Het werd een waterballet... Elsewientje pakte de tuinslang en sproeide er op los. Als een fontein hield ze de slang in  de lucht en kleine waterdruppels vielen op haar neer. Ook het gras kreeg genoeg te drinken. Het moment dat ze weer naar binnen ging zag ze dat het geen pyama-dag meer kon zijn. Mama stopte haar drijfnatte pyama in de droger en snel trok Elsewientje droge kleren aan. Wat een avontuur met de grassprieten. Zouden ze wel genoeg spierballen hebben om de waterdruppels zo lang omhoog te houden...? Die vraag wilde ze nog wel een keer stellen aan het gras.